ورد و پی دی اف ( word و pdf ) کتاب قابل سرچ سیر مطالعات اسلامی در غرب

کتاب سیر مطالعات اسلامی در غرب نوشته داوود رنجبران است. کتاب سیر مطالعات اسلامی در غرب را انشارات معارف منتشر کرده است و به مباحث وحدت ایدئولوژیک تا کثرت مکاتب می‌پردازد.

درباره کتاب سیر مطالعات اسلامی در غرب

تعریف کلیدواژه‌ها با اینکه عمدتاً از روش‌های نوین پژوهشی به حساب می‌آید، اما در میراث اسلامی سابقه داشته و در بسیاری از کتب و رساله‌های مصنفان و متفکران مسلمان، تعریف موضوع‌های اصلی و مرتبط، سرآغاز و پیشانی اثر به حساب می‌آمده و تعریف به حد یا به رسم یا غیر این‌ها که در علم منطق مشهور است، همواره از مباحث مهم مورد توجه بوده است. گاهی هم به خاطر اهمیت موضوع و توسعه معانی موجود در آن به مسئله تعریف می‌پرداختند و آن را شرح و بسط می‌دادند. بنابراین یکی از ویژگی‌های کلی آثار متقدم اسلامی، عدم ورود به موضوع قبل از تعریف دقیق کلیدواژه‌ها است. عدم تعریف دقیق کلیدواژه‌ها سبب می‌شود گاه معانی تغییر یابند و برداشت‌ها و تفسیرهای متنوعی از یک مفهوم ارائه شود. لذا لازم است پیش از ورود به بحث کلیدواژه‌هایی نظیر مطالعات اسلامی؛ شرق‌شناسی؛ اسلام‌شناسی، اسلام و… توضیح داده و تبیین شود.

در این اثر عنوان مطالعات اسلامی به معنای کلیه فعالیت‌هایی است که غرب از آغاز تاکنون به منظور آشنایی با اسلام و جهان اسلام انجام داده است.

خواندن کتاب سیر مطالعات اسلامی در غرب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم انسانی اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سیر مطالعات اسلامی در غرب

وجه تسمیه شرق (orient) در شرق‌شناسی از این منظر بود که سرزمین‌های مورد مطالعه، از لحاظ جغرافیایی در شرق اروپا قرار داشتند. مفهوم دیگر جغرافیایی در شرق‌شناسی، جغرافیای دینی است؛ یعنی شرق‌شناسان، بدون توجه به جغرافیای اقلیمی شرق، سرزمین‌های مسلمان‌نشین را به عنوان شرق، متعلَّق شناخت خود قرار می‌دادند؛ این رویکرد در چارچوب اهداف تبشیری شرق‌شناسان قابل تحلیل بود. در دوره‌های نخست شرق‌شناسی، مفهوم جغرافیایی شرق، در حکم پایه و ستون آگاهی از آن بود. در واقع تمام مختصات پنهان و بلاتغییر شرق بر جغرافیا استوار بود و ریشه در مفهوم جغرافیایی مشرق زمین داشت. چنانکه در واژه‌شناسی اشاره شد، اروپائی‌ها برای اشاره به شرق، واژه orient را به کار بردند که در ریشه لاتینی آن به معنای جهت طلوع خورشید است و همان مفهوم «مشرق» در زبان عربی را دارد. این اصطلاح اساسا مفهوم جغرافیایی مشرق زمین را مدنظر قرار داده است. از آن سو مسلمانان نیز با تلقی دینی از مفهوم جغرافیایی سرزمین‌های غیراسلامی، آن‌ها را «دارالکفر» قلمداد می‌کردند؛ این مفهوم اگر چه عموم سرزمین‌های غیرمسلمان را تحت پوشش خود قرار می‌داد، اما بیشتر شامل سرزمین‌های مسیحی‌نشین می‌شد. از دوران باستان نیز مورخانی چون هرودوت، گزنفون و استرابون و پیش از آن‌ها شاعری چون هومر با تکیه بر مفهوم جغرافیایی، از «شرق» سخن گفته بودند. مفهوم جغرافیایی شرق شامل سرزمین‌های شرق مدیترانه می‌شد؛ البته اصطلاح شرق در ادوار مختلف، منحصر به این نقطه نشد؛ بلکه نقاط غربی جزیره العرب و شمال آفریقا را هم در برگرفت؛ سرزمین‌هایی نظیر مصر، مغرب و شمال آفریقا و تمام مردم دیگری که در حیطه قلمرو اسلامی قرار گرفتند نیز در حیطه اصطلاح شرق تعریف شدند.

نخستین نقدی که بر انحصار تلقی جغرافیایی از شرق قابل طرح است، این است که مفاهیم جغرافیایی نسبی هستند و از منطقه‌ای به منطقه دیگر تغییر می‌کنند. مثلاً شرق برای یک آلمانی غیر از شرق برای یک ژاپنی است؛ و همچنین است در مناطق دیگر.۱۲ اما از آنجا که سنت‌های علمی مربوط به شناخت سرزمین‌های اسلامی نخستین بار در اروپا شکل گرفته، این اصطلاح متغیر نسبی تقریبا حکم مطلق پیدا کرده و اطلاق شرق از سوی آن‌ها از طرف جوامع اسلامی هم پذیرفته شده و چنان شده که گاه ما هم خود را تحت عنوان شرق می‌شناسیم.

بدین ترتیب مفهوم تفسیری اولیه‌ای که از اصطلاح «استشراق» برداشت می‌شود؛ نگاه مطالبه‌گر غربیان از شرق است. حال سؤال این است که غربیان در چه حوزه‌ای مطالبات خود را از شرق مطرح می‌کنند؟ پاسخ به این سؤال از طرف کسانی که نگاه معرفت‌شناسانه به شرق دارند این است که: شرق‌شناسی شناخت غربیان نسبت به شرق است، یا روش غربی‌ها برای پژوهش و تخصص در شرق؛ در حالی که از زاویه سیاسی، تلاش غربی‌ها برای شناخت شرق و سیطره بر آن هم گزاره‌ای صادق است؛ حتی از نگاه دینی و تبشیری به شرق نیز می‌توان تعریفی ارائه داد که با دو مفهوم قبلی متفاوت باشد.